Αναλογιζόμενοι το μεγάλο βαθμό εργασιών που διεκπεραιώνεται στο διαδίκτυο την σημερινή εποχή, οι ιστοσελίδες αποτελούν πρωταρχικό στόχο για τους εγκληματίες του κυβερνοχώρου. Αν και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται στις διαδικτυακές επιθέσεις είναι σχετικά γνωστοί, ωστόσο η προστασία εναντίον των απειλών παραμένει ακατόρθωτη για πολλές εταιρίες και τείνουν να συμβιβάζονται με αυτό.
Η πολυπλοκότητα του διαδικτύου, σε συνδυασμό με την ελλειπή υποδομή του, καθιστά ευάλωτες πολλές ιστοσελίδες και η απειλή αυξάνεται συνεχώς. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Symantec Internet Security Threat Report, υπήρξαν 6.787 ευπάθειες το 2013, σε σύγκριση με 5.291 το 2012. Ακόμα ποιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι μια στις οχτώ ιστοσελίδες είχε κρίσιμες, unpatched, γνωστές ευπάθειες, με το 67% των ιστοσελίδων που χρησιμοποιούνται να διανέμουν κακόβουλο λογισμικό το οποίο εμφανίζεται ως γνήσιο/νόμιμο.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, ο όγκος του κακόβουλου λογισμικού στο Διαδίκτυο έχει αυξηθεί δραματικά και αυτό οφείλεται στη χρήση της αυτοματοποίησης και των exploit kits. Οι hackers χρησιμοποιούν έτοιμο λογισμικό που περιέχει μία ευρύτατη γκάμα κακόβουλων προγραμμάτων και exploit kits, για να μεταφέρουν αυτοματοποιημένες «drive-by» επιθέσεις διαδίδοντας κακόβουλο λογισμικό και προσβάοντας ανυποψίαστους χρήστες. Με τα exploit kits, οι εγκληματίες του κυβερνοχώρου μπορούν εύκολα να βελτιώσουν τις επιθέσεις τους και να δοκιμάσουν πολλαπλές hacking τακτικές για να εκμεταλλευτούν τις ταυτοποιημένες ευπάθειες.
Η μεγάλη διάδοση αυτών των εργαλείων γίνεται εμφανής στον μέσο όρο των κακόβουλων ιστοσελίδων που μπλοκάρονται σε καθημερινή βάση. Η αύξηση της δημοτικότητα των exploit kits που χρησιμοποιούνται στο διαδίκτυο δεν δημιουργεί μόνο πρόσφορο έδαφος για να επιτεθούν οι hackers αλλά βάζει υψηλότερα τον πήχη στις εταιρίες για να προστατέψουν τις υποδομές τους.
Σήμερα, κάθε ιστοσελίδα μπορεί να παραβιαστεί από κυβερνοεγκληματίες και να χρησιμοποιηθεί για να επιτεθεί στα δεδομένα σας. Παρακάτω παρουσιάζονται πέντε από τις πιο κοινές μεθόδους επίθεσης που εξακολουθούν να είναι η μάστιγα για πολλές ιστοσελίδες. Συμβουλές από το «Open Web Application Security (OWASP)» για λεπτομερή περιγραφή των μεθόδων παρουσιάζονται παρακάτω:
1. SQLInjection
Η SQL injection είναι μια code injection τεχνική που εισάγει κακόβουλα SQL statement σε ένα πεδίο εισαγωγής και γίνεται αιτία να επαναφέρονται πληροφορίες που δεν θα έπρεπε στον web server. Ως αποτέλεσμα, ο web server παρέχει πρόσβαση σε πληροφορίες που θα έπρεπε να είναι ασφαλείς, όπως ονόματα χρηστών και κωδικούς πρόσβασης.
Το Cross-Site Scripting είναι η πιο διαδεδομένο κενό ασφαλείας διαδικτυακής εφαρμογής το οποίο συμβαίνει όταν μια εφαρμογή παίρνει μη αξιόπιστα δεδομένα και τα αποστέλλει σε ένα web browser χωρίς την κατάλληλη έγκριση. Αυτό επιτρέπει στους επιτιθέμενους να εκτελέσουν scripts σε browsers των θυμάτων όταν αυτοί επισκέπτονται μια ιστοσελίδα, το οποίο μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να προβαίνουν σε hijacking στα sessions των χρηστών, να βανδαλίσουν ιστοσελίδες ή να οδηγήσουν τον χρήστη σε κακόβουλες ιστοσελίδες.
3. CSRF (Cross-Site Request Forgery)
Μια επίθεση CSRF υποκλέπτει cookies των θυμάτων και άλλες πληροφορίες authentication που χρησιμοποιούνται για την σύνδεση σε μια ευπαθή ιστοσελίδα. Μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία, ο εισβολέας μπορεί να ελέγξει τα session του θύματος, για παράδειγμα σε ένα τραπεζική ιστοσελίδα και να έχει τον πλήρη έλεγχο στο λογαριασμό. Ωστόσο, επειδή η ιστοσελίδα θεωρεί ότι ένας νόμιμος χρήστης είναι συνδεδεμένος, είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευτεί πότε η επίθεση είναι επιτυχής.
4. Χρήση Components Γνωστών Ευπαθειών
Στοιχεία όπως libraries, frameworks, καθώς και άλλα modules λογισμικού που έχουν γνωστές ευπάθειες έχουν γίνει εύκολη λεία για τους επιτιθέμενους. Ωστόσο, όπως είδαμε με τον πρόσφατο ιό HeartBleed, η αποτελεσματική διαχείριση των patches και η ασφαλή κωδικοποίηση μπορεί να είναι δύσκολη, ειδικά για σύνθετες διαδικτυακές εφαρμογές. Εφαρμογές που χρησιμοποιούν στοιχεία με γνωστές ευπάθειες μπορεί να υπονομεύσουν τους μηχανισμούς άμυνας της εφαρμογής και να επιτρέψουν την πραγματοποίηση μιας σειράς πιθανών επιθέσεων.
Η επίθεση «man-in-the middle» παρεμβαίνει στην επικοινωνία μεταξύ δύο συστημάτων. Για παράδειγμα, σε μια http συναλλαγή ο στόχος είναι η σύνδεση TCP μεταξύ πελάτη και server. Σε ορισμένες περιπτώσεις, έχουμε δει ιστοσελίδες να μεταφέρουν ευαίσθητες πληροφορίες χωρίς αρκετά ισχυρή κρυπτογράφηση.
Αυτές οι κοινές διαδικτυακές ευπάθειες υπάρχουν σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας της έλλειψης προστασίας του ίδιου του κώδικα της web εφαρμογής. Στην θεωρία, αυτό σημαίνει ότι οι ευπάθειες μπορούν να προληφθούν με την εφαρμογή βέλτιστων πρακτικών στο Software Development Life Cycle (SDLC). Ωστόσο, ο ρυθμός αλλαγής και η απαιτητική φύση των αναπτυσσόμενων επιχειρηματικών απαιτήσεων έχει ως αποτέλεσμα πολλές οργανώσεις να παλεύουν με την υλοποίηση ασφάλειας στο SDLC τους μέχρι να μην είναι πολύ αργά.
Για πολλές επιχειρήσεις η ασφάλεια εξακολουθεί να είναι reactive και συχνά εφαρμόζεται αφού ο επιτιθέμενος έχει ήδη κάνει τη ζημιά. Η Symantec προτείνει στις επιχειρήσεις να αξιοποιήσουν την ασφάλεια στην διαδικασία ανάπτυξης, έτσι ώστε να σχεδιαστεί στην διαδικτυακή εφαρμογή από την αρχή. Το κόστος μιας δυνητικά αργής διαδικασίας ανάπτυξης για τη δημιουργία ασφαλούς κώδικα υπερτερεί των κινδύνων αναμονής μέχρι να αποκαλυφθεί ότι υπήρξατε θύμα μίας εξελιγμένης εκστρατείας με επίκεντρο τα απόρρητα δεδομένα σας.
Επιπλέον, συνιστάται τόσο το περιβάλλον ανάπτυξης όσο και το περιβάλλον παραγωγής να ελέγχονται από κοινού για τυχόν εξωτερικές απειλές. Οι περισσότερες από τις κοινές επιθέσεις έχουν γνωστές IDS / IPS υπογραφές, καθιστώντας τον εντοπισμό τους εύκολο για τη λύση Symantec Managed Security Services έτσι ώστε να προειδοποιήσει και να ενεργήσει για μια γρήγορη αποκατάσταση.
