Έχουμε συνηθίσει να ακούμε καθημερινά για κάποιο σημαντικό συμβάν, κάποια κρίση και τελικά μια πιθανώς θετική έκβαση της κατάστασης. Τις περισσότερες φορές, λόγω της Ελληνικής Γλώσσας, ο όρος «Κρίση» χρησιμοποιείται καταχρηστικά για να περιγράψουμε ένα υποκειμενικά μείζον θέμα που μας απασχολεί, για παράδειγμα «Είχαμε κρίση σήμερα στο γραφείο, τελείωσε το χαρτί του φωτοτυπικού».
Δεν είμαστε όμως εδώ για να αναλύσουμε ετυμολογικά τον ορισμό της κρίσης, παρά για να τονίσουμε εμφατικά ότι όταν κάποιες σοβαρές αξίες είναι σε κρίση, όπως η Αξιοπιστία, τότε προφανώς και είναι κάτι σημαντικό και θα πρέπει να δούμε το ρόλο που έχουμε σε αυτό ή ακόμη χειρότερα το ρόλο που παίξαμε για να έρθει η Αξιοπιστία σε κρίση.
Η Αξιοπιστία σε Κρίση λοιπόν και ήδη κάποιοι από εσάς να αναρωτιέστε τι σχέση έχει αυτό με την επιχείρησή σας.
Σε αυτή την περίπτωση θα πρότεινα μια ιστορική αναδρομή στα χρόνια που η κάθε εταιρία λειτουργεί προκειμένου να διαπιστώσουμε και να διασταυρώσουμε πόσα και ποια πιστοποιητικά (ή αλλιώς ISO Standards), έχει αυτή η εταιρία λάβει με ορθές διαδικασίες, αξιοκρατικές μεθόδους και τηρώντας τα ζητούμενα του προτύπου στο οποίο κάθε φορά πιστοποιείται.
Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι οι σύγχρονοι οργανισμοί, προκειμένου να συμμετέχουν σε τοπικούς ή διεθνείς διαγωνισμούς ανάθεσης συμβολαίων, πρέπει να φέρουν κάποιες πιστοποιήσεις, με πιο γνωστή αυτή του Συστήματος Διοίκησης Ολικής Ποιότητας ISO9001.
Οι Μanagers των εταιριών αυτών λοιπόν, έχοντας διενεργήσει αποκλειστικά μειοδοτικούς διαγωνισμούς, δίχως το παραμικρό ποιοτικό στοιχείο, έχουν καταλήξει στον Φορέα Διαπίστευσης της αρεσκείας τους (τον πιο οικονομικά συμφέρον δηλαδή), προχωρούν στην υλοποίηση των Συστημάτων Διοίκησης και τελικά στην Πιστοποίηση μέσα σε διάστημα λίγων μηνών ή και μερικών εβδομάδων (!).
Για όσους έχουν ασχοληθεί με τα Συστήματα Διοίκησης όπως είναι και το ISO27001 – Information Security , ή το ISO22301 – Business Continuity, ή όποιο άλλο, γνωρίζουν ότι για την τεκμηρίωση λειτουργίας ενός Συστήματος Διοίκησης σε έναν οργανισμό, πρέπει ο Ελεγκτής να βρει στοιχεία που να αποδεικνύουν την ύπαρξή του για διάστημα τουλάχιστον 12 μηνών.
Συμπερασματικά:
- Πώς γίνεται να πιστοποιηθεί μια εταιρία σε μερικές εβδομάδες ή και σε μερικούς μήνες αν δεν έχει αυτά τα ιστορικά στοιχεία;
- Πόσο αξιόπιστη είναι η πιστοποίηση που έλαβε;
- Πόσο αξιόπιστη είναι η εταιρία πιστοποίησης που το ανέλαβε ως έργο;
- Πόσο αξιόπιστη είναι τελικά και η ίδια εταιρία που έλαβε την πιστοποίηση ως συνεργάτης;
- Πώς θα νοιώθατε αν ανακαλύπτατε ότι οι περισσότεροι βασικοί προμηθευτές σας, έχουν υποβάλει Πιστοποιητικά χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα;
- Θα συνεχίζατε να συνεργάζεστε μαζί τους ή ακόμη καλύτερα, θα συνέχιζε πιστεύετε να συνεργάζεται μαζί σας ο πελάτης σας αν ανακάλυπτε ότι τα πιστοποιητικά σας είναι απλά κάδρα για το γραφείου του προέδρου;
Είναι εξαιρετικά πιθανό κάποιοι ήδη να αναρωτιέστε αν υπάρχουν τέτοιες εταιρίες και η απάντηση μπορεί να είναι μονολεκτική.
Φυσικά!
Και αυτό συμβαίνει γιατί εμείς επιτρέπουμε να συνεχίζεται αυτή η πρακτική, κι εμείς επιτρέπουμε να θυσιάσουμε όποια ποιότητα ή αξιοπιστία στο βωμό του κόστους, επιλέγοντας τους λάθος συνεργάτες, κρίνοντας μόνο από αυτό που ξέρουμε ως «κόστος».
Αντ’ αυτού θα πρέπει να ψάχνουμε αυτό που λέγεται «αξία» και να προσπαθούμε να στηρίξουμε όλο το οικοσύστημα των εταιριών με αυξημένη υπευθυνότητα απέναντι στους καταναλωτές τους, στους μετόχους τους, στους συνεργάτες τους, στους προμηθευτές τους.
Έχω αναφέρει ξανά πως μια αλυσίδα είναι Τόσο συμπαγής όσο και ο πιο αδύναμος κρίκος της. Είστε σίγουροι ότι θα θέλατε ο αδύναμος κρίκος να είστε εσείς;
Αρκετοί οργανισμοί αποστέλλουν ετησίως self-assessment questionnaires στους προμηθευτές τους για να πάρουν απαντήσεις αν έχουν πιστοποιήσεις ISO9001, ISO14001, OHSAS18001, ISO22301, ISO27001 κλπ. – ποιες πιστεύετε είναι οι απαντήσεις των προμηθευτών;
Χωρίς κανένα κληρονομικό χάρισμα, είμαι βέβαιος ότι πάνω από το 90% στέλνει αναληθή στοιχεία σε ποσοστό άνω του 50% των ερωτήσεων από φόβο μήπως και απορριφθεί ως προμηθευτής.
Προσεκτικές επιλογές
Πρέπει να καταλάβουμε όλοι πως αυτός είναι ένας φαύλος επιχειρηματικός κύκλος και οι σύμβουλοι που μας υπόσχονται Υλοποίηση Συστημάτων Διοίκησης με ποσά αγοράς μεταχειρισμένου αυτοκινήτου 10ετίας και μάλιστα μεσαίας κατηγορίας, είναι τουλάχιστον αναξιόπιστοι για να είναι συνεργάτες μας.
Οι Εταιρίες Διαπίστευσης που μας υπόσχονται πιστοποιητικό σε διάστημα απόδοσης ΦΠΑ έχουν έλλειψη επαρκούς σοβαρότητας, όπως και οι εταιρίες διαπίστευσης που δεν έχουν Ελεγκτές με πιστοποίηση ελέγχου του συγκεκριμένου Συστήματος Διοίκησης που μας ενδιαφέρει.
Είθισται μάλιστα οι ελεγκτές να είναι αρκετές φορές «αστυνομικοί» και «καθηγητές» συνάμα, υποτιμώντας πολύ την προσπάθεια των ανθρώπων μιας εταιρίας για την αριστεία.
Η μόνη σωστή προσέγγιση είναι και πάντα θα είναι να ακολουθείς το πρότυπο, να έχεις αξιόπιστους συμβούλους με αντίστοιχο track record, να επιλέγεις πολύ προσεκτικά την εταιρία Διαπίστευσης που θα σε πιστοποιήσει και να πανηγυρίζεις με την επιτυχία σου στο τέλος.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι έχει ξεκινήσει στην Ευρώπη διαδικασία εκκαθάρισης των προμηθευτών – λόγω και των τελευταίων γεγονότων στους κύκλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης – και είμαι σίγουρος ότι μόλις αυτή αγγίξει την Ελλάδα τους επόμενους μήνες, θα δούμε πολλές «εκπλήξεις».
Κρίσιμα ερωτήματα
Αν όλα αυτά σας μοιάζουν υπερβολικά και ότι κάνουμε πολύ συζήτηση για το τίποτα, θα παρακαλούσα θερμά όλους τους αναγνώστες να απαντήσουν τα παρακάτω ο καθένας για τον εαυτό του:
- Θα επέλεγα προμηθευτή με πιστοποιητικό που δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική δυνατότητα της εταιρίας;
- Θα επέλεγα ποτέ γιατρό με αναξιόπιστο πτυχίο να με εγχειρίσει;
- Θα επέτρεπα ποτέ τα παιδιά μου να πηγαίνουν σχολείο με σχολικό του οποίου ο οδηγός έχει δίπλωμα δίχως να έδωσε ποτέ πραγματικές εξετάσεις;
Οι απαντήσεις σας με έχουν ήδη καλύψει.
Γιάννης Ζέππος, FBCI
Managing Partner, Resilience Guard GmbH
